Η Ιστορία του ναυπηγείου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία της Νέας Περάμου που ξεκινά από την Πέραμο στη χερσόνησο της Κυζίκου στην Μικρά Ασία.

Οι κάτοικοι της Περάμου με τα όσα υπάρχοντα μπορούσαν να κουβαλήσουν το 1922 εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και, ψάχνοντας να βρουν μέρος να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, καταλήγουν οι μισοί σε μια περιοχή Ανατολικά της Καβαλάς (όπου σήμερα υπάρχει πόλη με το όνομα Νέα Πέραμος) και οι άλλοι μισοί με την καθοδήγηση του Γεωργίου Ζουμπλιού του Χρίστου καταλήγουν στην περιοχή του Μεγάλου Πεύκου στην ευρύτερη ζώνη της επαρχίας Μεγαρίδος. Η επιλογή της περιοχής έγινε προτού τον μεγάλο διωγμό του 1922 ο Γεώργιος Ζουμπλιός, ο οποίος ήταν ψαράς με 14 αλιευτικά στην ιδιοκτησία του ,ιδιόκτητο λιμάνι και καρνάγιο στην Πέραμο, αποφάσισε να αναζητήσει κάποια περιοχή στην παλαιά Ελλάδα που να μπορούσε να μεταφέρει τις οικογένειες της Περάμου και την αλιευτική δραστηριότητα του, και του υπέδειξαν την Κούλουρη (Σαλαμίνα). Εφόσον είχε βρει τον προορισμό, ξεκίνησε να μαζεύει την περιουσία του σκοπό να μετοικήσει στην Κούλουρη, κλείνοντας όμως τα στενά των Δαρδανελίων οι Τούρκοι ,η φυγή ήταν αδύνατη. Πολλά σκάφη βυθίστηκαν, περιουσίες χάθηκαν και έτσι ξεκίνησε μόνος του για την αναζήτηση της άλλης γης ,ως πρόσφυγας, φτάνοντας τελικά στην Κούλουρη. Στην Κουλουρη δραστηριοποιείται ξανά στην αλιεία και παράλληλα διαμήνυσε στην οικογένεια του και σε άλλες χωριανές οικογένειες τον τρόπο να μετοικήσουν στην παλαιά Ελλάδα. Όσες οικογένειες κατάφεραν να έρθουν, μαζί και η δική του, φιλοξενηθήκαν στην Ιερά Μονή της Παναγίας Φανερωμένης στην Σαλαμίνα ,η Μονή, όντας ιδιοκτήτρια μεγάλου τμήματος της Μεγαρικής ακτής, διέθεσε ένα τμήμα με σκοπό να δημιουργηθεί προσφυγικός συνοικισμός. Με Προεδρικό διάταγμα της τότε κυβερνήσεως και με μέριμνα της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων έγινε απαλλοτρίωση της περιοχής. Το 1930 η Νέα Πέραμος ανακηρύσσεται ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ και τα πρώτα βήματα για την αναστήλωση του τόπου ξεκινούν.

Ανάμεσα στις οικογένειες των προσφύγων ήταν και η οικογένεια του Ιωακείμ Μαραγκού. Ο Ιωακείμ Μαραγκός ήταν ο καραβομαραγκός της Περάμου και όπως κάθε τεχνίτης προσπάθησε να συνεχίσει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, τέχνες και παραδόσεις, έτσι και αυτός δημιούργησε στον προσφυγικό συνοικισμό το 1928 ένα μικρό καρνάγιο για την υποστήριξη της προσφυγικής κοινότητας αλιέων. Όταν απεβίωσε η τέχνη, καθώς και η ιδιοκτησία του μικρού καρνάγιου πέρασε στον γιό του Βασίλειο Μαραγκό, εξαιρετικής ποιότητας άνθρωπο και μεγάλο μάστορα της εποχής του. Μετά την παύση της δραστηριότητας, λόγω γήρατος, το μικρό καρνάγιο της Νέας Περάμου πέρασε στην ιδιοκτησία των εγγονών του Γεώργιου Ζουμπλιού, οι οποίοι εξελίσσοντας το, δίνοντας μεγάλη σημασία στην παραδοσιακή ναυπηγική τέχνη, το διατηρούν έως σήμερα.

Σε όλη αυτή την διάρκεια των 82 ετών, αυτό το μικρό καρνάγιο έχει ναυπηγήσει πλήθος αλιευτικών και άλλων σκαφών. Σήμερα με την μορφή εταιρίας, Γ.ΖΟΥΜΠΛΙΟΣ & ΣΙΑ ΟΕ, το ναυπηγείο δραστηριοποιείται στην κατασκευή-μετασκευή και συντήρηση παραδοσιακών σκαφών, σκαφών αναψυχής όπως επίσης και κατασκευή κλασικών ιστιοφόρων. Με γνώμονα πάντα την άριστη ποιότητα κατασκευής και την βαθιά γνώση του ξύλινου σκαριού, προσφέρει ακατάπαυστα τις υπηρεσίες της.